Page 19 - 1957 Excelsiors Dislok 35-36
P. 19
55 j~~ll" •• E'X'c~~6i©v~·
•rer nauwernood is het gouden jubileum achter de rug, of
we staan weer voor een nieuw lustrum van "Excelsior11 • De
tijd vliegt om; bij mij thuis hangt een foto, waarop het
bestuur en een tweetal van de kleuter-afdeling, die een
bloemenmand aanbieden bij de receptie ter gelegenheid van
het gouden feest. Het is net, of het pas kortgeleden is,
dat wij daar in de Jaco:"Q.azaal stonden. Ik denk, dat het
komt , doordat er in "Ëxcelsior" eigenlijk in de afgelopen
vijf jaar niets schokkends is gebeurd e Rustig is het ver-
enigingsleven voortgegaan, als een grote familie is er
verder geleefd; een paar leden zijn getrouwd en ook nog
vader geworden, er zijn successen behaald op wedstrijden, ·
regelmatig is er elk jaar een kringkampioen aan. de Turn-
kring afgeleverd, zo ging alles rustig door. Maar onder-
tussen werden we toch allemaal wat ouder, ook al blijven
turners nog zo lang extra jong en onze vriend Kettenis die
·toen ; met de vereniging zijn vijftig-jarig jubileum vierde
als lid van het bestuur, is nu al weer aan zijn elfde
lustrum toe. Hij is de laatst overgeblevene van wat wij
vroeger noemden: 11 De Drie Musketiers'' , dat waren de voor-
zitter Galjaard, de secretaris Plu en de . penningmeester
Kettenis. ·
Een penningmeester is in een vereniging gewoonlijk iemand
die men zo stiekum uit de weg gaat, als hij op de oefen--
avond aanwezig is. Het is eigenlijk in een vereniging de
onaangenaamste bestuursfunctie en toch hield hij het vijf
en vijftig jaar uit! Het is toch niet aan te nemen, dat
hij zo een harde huid heeft , dat allerlei onaangenaams
hem niet zou deren . Veeleer komt het mij voor , dat zijn
kalmte , zijn stiptheid en vooral · zijn echt kameraadschap-
pelijke omgang met ttzijn" jongens de oorzaak zijn , dat
hij niet door velen een beetje schuw wordt aangekeken ,
maar dat hij nog steeds opgewekt en vol ambitie naar zijn
geliefde club kan gaan .
Ik hoop van harte , dat het otis aller vriend K~tteni~ ge-
geven moge zijn, nog vele jaren getuige te zijn van de
groei en de bloei, maar vooral van de echte kameraad-
schappelijke geest van "Excelsi or". En daarbij past een
woord van diepe dank en grote lof voor zijn vrouw, die
hem in staat heeft gesteld in volkomen medeleven een zeer
9.
•rer nauwernood is het gouden jubileum achter de rug, of
we staan weer voor een nieuw lustrum van "Excelsior11 • De
tijd vliegt om; bij mij thuis hangt een foto, waarop het
bestuur en een tweetal van de kleuter-afdeling, die een
bloemenmand aanbieden bij de receptie ter gelegenheid van
het gouden feest. Het is net, of het pas kortgeleden is,
dat wij daar in de Jaco:"Q.azaal stonden. Ik denk, dat het
komt , doordat er in "Ëxcelsior" eigenlijk in de afgelopen
vijf jaar niets schokkends is gebeurd e Rustig is het ver-
enigingsleven voortgegaan, als een grote familie is er
verder geleefd; een paar leden zijn getrouwd en ook nog
vader geworden, er zijn successen behaald op wedstrijden, ·
regelmatig is er elk jaar een kringkampioen aan. de Turn-
kring afgeleverd, zo ging alles rustig door. Maar onder-
tussen werden we toch allemaal wat ouder, ook al blijven
turners nog zo lang extra jong en onze vriend Kettenis die
·toen ; met de vereniging zijn vijftig-jarig jubileum vierde
als lid van het bestuur, is nu al weer aan zijn elfde
lustrum toe. Hij is de laatst overgeblevene van wat wij
vroeger noemden: 11 De Drie Musketiers'' , dat waren de voor-
zitter Galjaard, de secretaris Plu en de . penningmeester
Kettenis. ·
Een penningmeester is in een vereniging gewoonlijk iemand
die men zo stiekum uit de weg gaat, als hij op de oefen--
avond aanwezig is. Het is eigenlijk in een vereniging de
onaangenaamste bestuursfunctie en toch hield hij het vijf
en vijftig jaar uit! Het is toch niet aan te nemen, dat
hij zo een harde huid heeft , dat allerlei onaangenaams
hem niet zou deren . Veeleer komt het mij voor , dat zijn
kalmte , zijn stiptheid en vooral · zijn echt kameraadschap-
pelijke omgang met ttzijn" jongens de oorzaak zijn , dat
hij niet door velen een beetje schuw wordt aangekeken ,
maar dat hij nog steeds opgewekt en vol ambitie naar zijn
geliefde club kan gaan .
Ik hoop van harte , dat het otis aller vriend K~tteni~ ge-
geven moge zijn, nog vele jaren getuige te zijn van de
groei en de bloei, maar vooral van de echte kameraad-
schappelijke geest van "Excelsi or". En daarbij past een
woord van diepe dank en grote lof voor zijn vrouw, die
hem in staat heeft gesteld in volkomen medeleven een zeer
9.
